Alles leeft in tijd zo is het bestaan. Komen en gaan zaaien en maaien de eeuwigheid ingaan. Alles heeft zijn tijd.
claire vanden abbeele uit Nu jij er niet meer bent, Lannoo
Als helemaal voor niets als een trilling van liefde ben je me beloofd nabij laaiend in stilte die zindert van tekens en toen.
Later steeds later vertalen zich herinneringen. Ontroering voor altijd.
claire vanden abbeele uit Alles wacht op ons, Lannoo
Because of love we walk farther out and in ourselves heartfelt and many-voiced connecting joined together indelibly tied together.
claire vanden abbeele uit Alleen de liefde, Lannoo
Een fluisterende herinnering een echozaadje van de zon een spatje melkweg maar... laat mij zijn de zucht van ons verhaal de weerkaatsing van dromen of zomaar en eenvoudig een ijsbloem een eeuwig wonder om naar te kijken.
Laat mij wonen in woorden die jou weerkaatsen in klanken die dwarrelen zacht als een sneeuwvlokkend verhaal als de valentijn van teder verlangen als een wilde bries een ademtochtje troost een veegje hoop.
Laat mij lach zoen hemel zijn één handenreikend gebaar naar jou.
Laat mij jou duizend keer omhelzen ontmoeten, omarmen.
Jij bent mijn ster nauwelijks een sproetje van de nacht. Laat mij in eeuwigheid voor je vallen een trouwe wensvervulling voor je zijn.
claire vanden abbeele uit Jij bent gekomen om te blijven, Lannoo
Er is geen weg die gebaand is. De regen wast altijd weer elke voetstap uit. Er is geen vastliggend doel. De aarde draait voortdurend om haar as. Er is alleen het weet hebben
van een Liefde zonder maat. Als we aandachtig luisteren naar dat vreemde weerkerende gefuister dan komen we op de plek die ons bewaart.
claire vanden abbeele
uit Als ik troost kon zijn, Lannoo
Herinneringen laten geboren worden het is een helend proces waarin je al je liefde en je verdriet je warmte en je weemoed verzamelt en samenrijgt tot een kralenketting die je gidst over de kloof van pijn en verdriet.
claire vanden abbeele uit Herinneringen aan een geliefde, Davidsfonds
Hou me (niet) vast vanaf hier heb ik alleen te gaan ik zal altijd - ergens - bij je zijn we zijn tochtgenoten maar hier neem ik afscheid ik neem je lach en je speelsheid mee je warme liefde ook maar hou me niet vast want ik wil zoals altijd in vrijheid mijn eigen weg kunnen gaan.
claire vanden abbeele uit De kunst van het afscheid nemen, Lannoo
Je bent niet op reis je slaapt niet je bent niet heengegaan je bent geen droom je kijkt net als ik hoe je veranderd bent in wind en regen in stroming van licht.
claire vanden abbeele uit Meer dan verdriet, Lannoo
Jou beminnen en koesteren je hart vullen het antwoord lezen niets vasthouden niet aan banden leggen alleen zijn en vol verlangen jouw wereld binnentreden.
claire vanden abbeele uit Onuitwasbare tekens van liefde, Lannoo
Ne me retiens pas désormais il me faut marcher seul à jamais - partout - je serai près de toi tu es mon compagnon de route mais je te quitte ici j'emporte ton rire et ta légèreté et puis ton amour qui réchauffe mais ne me retiens pas car comme toujours j'aspire à faire route en toute liberté.
claire vanden abbeele vertaling 'Hou me (niet) vast'
Omhullend en vertrouwd tekent zich het blauw van zorg en nabijheid groot is wie naast je staat en met je meegaat sterk is wie je laat gaan en je vrij maakt.
claire vanden abbeele uit Wie was, kan nooit vergaan, Lannoo
Omwille van het beminnen stap ik verder uit en in mezelf innig en meerstemmig verbindend verbonden onuitwisbaar verweven.
claire vanden abbeele vertaling 'Because of love'
Tijdens het reizen door het oeroude heen zijn door vele vrouwen paden uitgeslepen. Het is een route geworden. Een vertrouwde route voor hen die uit hun bedding zijn getreden voor hen die zich adembenemend lenen tot één samenhangend geheel.
Aan alle kanten schuiven ze grendels open. Intiem bevruchten ze aarde. Nooit moe van het verwekken, nooit moe van het wachten vervullen ze dromen van innerlijk weten.
Er zijn vrouwen als vuurrode vlammen die met glanzende ogen zingen, vechten, huilen en bewonderen. Fier en verleidelijk. Omwille van de liefde.
claire vanden abbeele uit Als vrouwen beminnen, Lannoo
Tussen toen en nu gonst het eerste woord Liefde. Ik kan het zo oprapen en er eindeloos in wonen.
claire vanden abbeele uit Er zijn voor jou, Lannoo
Zij sneeuwt in mij zij schreeuwt in mij zij zoent in mij naar uit weg naar binnen gekeerd warm ik haar wil ik haar troosten vormen vullen zo leef ik haar zacht en krachtig zij de vrouw die ik ben.
claire vanden abbeele uit Vrouwenogen, Lannoo
Zo dicht
Zo dicht bij de grens van het licht raken wij eeuwigheid aan.
Tijd kan ons gestolen worden want geen uur gaat voorbij zonder leven, zonder verlangen.
Gegaan tot waar wij kunnen overwinteren we in elkaar toegedekt met zachte kleuren vol van afscheid.
Het is duidelijk dit leven samen wordt geschiedenis. Wij verliezen beiden stem bij dit heengaan.
Ik voel jouw laatste adem heviger dan mijn eigen leven zo dicht je ogen je oren je mond je handen je voeten je adem.
Nog een keer zo dicht en tastbaar eeuwig deel van mij.
claire vanden abbeele uit Jij bent gekomen om te blijven, Lannoo
